Ida pragnie oświadczyć, że wszystko, co zostało przez Macieja Rasia stworzone należy do kategorii fikcji literackiej – żadna prawdziwa osoba o tym imieniu nie jest z autorem powiązana, powiązana by absolutnie być nie chciała i ma negatywne zdanie na temat zarówno wartości artystycznej, jak i rejonów, w które poniosła autora wyobraźnia. Kobieta imieniem Ida uważa jakąkolwiek znajomość z autorem za największy błąd, który popełniła, oświadcza iż nie żywi do niego żadnych pozytywnych emocji, a ponadto nigdy nie miała do niego uczuć. Ewentualne przywoływanie jej imienia wbrew jej woli jest tylko marną próbą podbudowania swojego ego, które najwidoczniej nie jest w stanie ścierpieć tego, iż można uważać za uwłaczające powiązania z nim i ma tworzyć absurdalną iluzję, iż ktoś w ogóle się nim interesuje.
Powyższe oświadczenie powstało wyłącznie z uwagi na to, iż poeta nie zechciał uszanować woli Idy i zachowywał się w sposób urągający dobremu wychowaniu. Prawdziwa Ida prowadzi swoje życie daleko od poety, co niesamowicie ją uszczęśliwia, bo za nic nie chciałaby go oglądać i mieć z nim do czynienia.
Podsumowując – Ida w wierszach jest wytworem co najwyżej wątpliwej jakości literatury, prawdziwa ani nie miała absolutnie żadnych uczuć do autora (poza tym, że czuje się zażenowana i zdegustowana jego zachowaniem), nie zwiedzała z nim cmentarzy, nie szukała absolutnie niczego poza kadrem i tak dalej – cokolwiek poeta opisał nie jest niczym innym jak tylko wytworem jego wyobraźni i efektem desperacji, która każe mu próbować ukazać się jako ktoś, kim ktokolwiek inny mógłby się zainteresować, co jest działaniem co najwyżej ośmieszającym jego samego. Ida ie miała i nie chce mieć z nim po prostu nic wspólnego, stąd, mimo swojego zażenowania sytuacją, widzi konieczność napisania niniejszego oświadczenia. Ponadto Maciej Raś którego kojarzę nigdy nie miał żadnej dziewczyny, ani nawet żadnej zainteresowanej nim dziewczyny, a już na pewno nie była nią Ida.
oswiadczenieidy 